- حسین طبیب (حُ سَ نِ طَ)
از اطباء زمان میرزا ابوالقاسم بابر و سلطان ابوسعید بود. و برادرزاده اش مسیح الدین حبیب الله نیز پزشک بود. (رجال حبیب السیر ص 187)
معنی حسین طبیب - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(حُ سَ لَ)
لغت نامه دهخدا
ابن محمد اسکداری رومی متخلص به لبیب قاضی اناطول و درگذشتۀ 1181 هجری قمری است و دیوان شعر دارد. (هدیه العارفین ج 1 ص 327)
او راست: ’جغرافیای تجارتی’ قاهره 1908 میلادی (معجم المؤلفین از فهرست دارالکتب)
او راست: ’جغرافیای تجارتی’ قاهره 1908 میلادی (معجم المؤلفین از فهرست دارالکتب)
(اَ یَ نِ طَ)
لغت نامه دهخدا
ظاهراً همان اعین بن اعین بن اعین است. رجوع به این کلمه در همین لغت نامه وعقدالفرید ج 2 ص 307 و عیون الاخبار ج 3 ص 162 شود، کج شدن شاخها براست و چپ: اغیفت الشجره. مثل غافت. غافت الشجره،مالت اغصانها یمیناً و شمالاً. (از اقرب الموارد)
(حُ سَ نِ نَ)
لغت نامه دهخدا
ابن محمود از قضاه عراق است در سلیمانیۀ کردستان در 1205 هجری قمری 1791/ میلادی متولد و در همانجا در 1285 هجری قمری 1868/ میلادی درگذشت. او راست: منظومۀ لیلی ومجنون. (معجم المؤلفین از تاریخ سلیمانیه ص 246)
علم الدین طاهر. متولد 509 هجری قمری 1197/ میلادی از خلفای عباسی مقتفی و مستنجد و مستضی ٔ و ناصر را مدح کرد. دیوان شعر دارد. (معجم المؤلفین از اعیان الشیعه ج 27 ص 354)
علم الدین طاهر. متولد 509 هجری قمری 1197/ میلادی از خلفای عباسی مقتفی و مستنجد و مستضی ٔ و ناصر را مدح کرد. دیوان شعر دارد. (معجم المؤلفین از اعیان الشیعه ج 27 ص 354)
الطیبی، نامش حسین بن محمد بن عبدالله الطیبی. وی ازعلماء حدیث و تفسیر و بیان بود. ثروتی فراوان از ارث پدر و تجارت به دست آورده و تمامی را بمصارف خیریه رساند بحدی که در پایان عمر فقیر و نیازمند شد. مردی فروتن و با ارباب بدعت سخت مخالف بود. پیوسته ملازم تعلیم طلاب بود و نسبت به بینوایان آن طبقه انفاق و احسان میکرد. در استخراج دقائق از کلام حق و سنت پیمبر آیتی بود. وی را ضعف باصره عارض شده بود. از تألیفات وی یکی ’التبیان فی المعانی و البیان’ است که بطبع نرسیده. دیگر شرح کشاف در تفسیر و شرح مشکاه المشکاه در حدیث است. وفات وی بسال 743 هجری قمری بوده است. نقل از الدرر الکامنه. (الاعلام زرکلی ج 1 ص 259)
(حُ سَ نِ طَیْ یِ)
لغت نامه دهخدا
ابن محمد بن عبدالله طیبی ملقب به شرف الدین و متوفی در 13 شعبان 743 هجری قمری / 1342 میلادی او راست: ’الکاشف عن حقایق السنن النبویه’ و جز آن. (معجم المؤلفین) (درر الکامنه ج 2 ص 68) (شذرات الذهب ج 6 ص 137) (بدر الطالع ج 1 ص 239) (بغیه الوعاه228) (کشف الظنون) (روضات ص 224) (زرکلی ج 1 ص 259)
(حُ سَ نِ طَ بَ)
لغت نامه دهخدا
کمال الدین بن شهاب الدین اسماعیل طبسی نیشابوری. متخلص ’فنائی’. در 904 هجری قمری بصدارت هرات منصوب شد. رجوع به حسین فنائی شود
(حُ سَ نِ طَ بَ)
لغت نامه دهخدا
ابن اردشیر بن محمد کاتب ملقب به نجم الدین و مکنی به ابوعبیدالله. شاگرد نجیب الدین یحیی (601- 689 هجری قمری). بوده و از وی اجازۀ روایت دارد. (ذریعه ج 1 ص 253)
(حُ سَ نِ ضُبْ بی)
لغت نامه دهخدا
ابن هارون ابوعبدالله بغدادی محدث. متوفی 378 هجری قمری او راست: الامالی. (هدیه العارفین ج 1 ص 305)